Ocak

Ankara garına indim, yıl 1980 aylardan ocak,
Verilen adrese gittim, ne dernek var, ne de ocak;
Her taraf buz kesiyor, ısınacak ne odun var ne de ocak;
Nereye gittiğimi bilmeden yürüyorum
Arkadaşım oldu yalnızlık, soğuk ve dar sokak
Bu akşam vakti, bulunur mu ki bizi kabul edecek, sıcak bir ocak.

Mutluysan nerede yaşadığının ne önemi var,
İster Başkent, ister köy, isterse Bucak,
Korkularınla yüzleşemiyorsan eğer
Fellik fellik kaçarsın insanlardan köşe bucak.

Seviyorsan yaşamayı huzur sarar seni,
Bahar çiçekleri gibi salkım saçak.
Sevenin yoksa, yetimsen ara ki bulasın,
Sığınacak bir dam bir saçak.

01 Şubat 1980
Kılıç KESKİN