Düşündün mü Hiç

Usulca sokuldum gün batımında
Alnın gökyüzü dudakların ay
Gün susmuş geceye
Gözlerin uykuda bakıyorum yüzüne
Uzatıyorum ellerimi tutuyorsun
Dudaklarından süzülüyor güneş
Hafif den dokunuyorum tenine
Bahar kesiliyor her yanın
Papatyadan taç yapıyorum
Düşün ki ellerin ellerimde
Dizlerin dayalı dizlerime
Nostalji şarkılar söylüyoruz
Düşün ki bir öğlen sıcağında
Bir deniz kıyısına oturmuşuz
Kadıköy rıhtımında dinliyoruz
Kafamızdan aklımızdan geçenleri
İblisden uzak tenha bir yerde
Kenetleniyor ellerimiz birbirine
Tanrı bağışlamış umudunu aşkını
Düşün ki yürüyoruz salkım saçak
Yine eskisi gibi sarmaş dolaş
Ey kahve gözlü üveyik bakışlım
Birden fazlasını taşıyamaz
Bilirim ötesi yok
Gel hele otur şuraya ürkek
Belki bir daha görüşemeyiz
Eyy istanbul
Sana sesleniyorum korkak

Salim Erben